Uroczystość Wniebowzięcia NMP
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, czyli Matki Boskiej Zielnej to uroczystość obchodzona w Kościele katolickim 15 sierpnia.
Zgodnie z dogmatem Kościoła katolickiego Maryja po Zaśnięciu została wzięta do nieba. Ewangelia nie wspomina o ostatnich momentach życia Matki Bożej, dlatego przyjmuje się, że wniebowzięcie nastąpiło wraz z duszą i ciałem. Tradycja obchodów tego święta pochodzi z V wieku. Początkowo Maryja była czczona jako patronka ziemi i roślinności. W VII wieku prawda o Wniebowzięciu NMP została ustalona, jednak wpisanie do kalendarza liturgicznego nastąpiło dopiero w 1950 roku. Wniebowzięcie w ikonografii przedstawiane jest jako unoszenie Maryji (jej ciała) w promieniach światła przez aniołów do nieba.
W kulturze ludowej Wniebowzięcie Najświętszej Maryi jest nazywane świętem Matki Boskiej Zielnej lub Korzennej. Ma to związek z pierwotnym kultem Bogurodzicy jako opiekunki natury. Wówczas w kościołach święcone są zioła, kwiaty i plony. Dawniej wierzono, że poświęcone zioła mają moc leczniczą i chronią od zarazy. Tradycja nakazuje aby tego dnia wierni przynieśli ze sobą wielobarwne wiązanki, w których znajduje się gałązka dziewanny. Na wsiach dziewanna określana była mianem Warkoczami Matki Bożej i według wierzeń była rośliną, która odstraszać miała pioruny i pożary. Poświęcenie ziemiopłodów dawało nadzieję na obfite zbiory. Do dziś znane są przysłowia, które odzwierciedlały wiarę w maryjną moc: Wniebowzięcie Panny kiedy w słońcu chodzi, rok dużo owoców obrodzi lub Gdy na Wniebowzięcie Panny ciepło dopisuje, to ciepły i pogodny koniec lata obiecuje.
